“In mijn klas heb ik een beurtenbakje staan dat is gevuld met houten ijsstokjes waarop de namen van de leerlingen staan geschreven. Nadat ik een vraag heb gesteld en de leerlingen de tijd hebben gehad om erover na te denken, pak ik een willekeurig stokje en noem ik de naam van de leerling die op het stokje staat. Na het beantwoorden van de vraag gaat het stokje weer terug in het bakje, zodat de leerlingen weten dat ze opnieuw aan de beurt kunnen komen”, vertelt Hester. “Voorheen konden leerlingen ervoor kiezen om hun vinger niet op te steken. Met de beurtstokjes worden alle leerlingen geactiveerd om na te denken over het antwoord.”

Hester legt uit hoe het model bijdraagt aan meer controle op wat de leerlingen opsteken tijdens de instructie: “Daar gebruiken we wisbordjes voor. Wisbordjes zijn plastic bordjes waarop leerlingen hun antwoorden schrijven met een uitwisbare stift en vervolgens aan de leerkracht laten zien. Dit zorgt ervoor dat elke individuele leerling betrokken is en ik direct kan zien of iedereen de uitleg begrepen heeft. Ik kan dan kinderen van wie ik zie dat ze het niet begrepen hebben direct uitnodigen voor een verlengde instructie.”

Samenwerken is een belangrijk onderdeel van het EDI-model. Elke vakantie maakt Hester nieuwe tweetallen in de klas: “Het is mogelijk om je leerlingen individueel te laten nadenken, maar je kunt er ook voor kiezen om ze in tweetallen samen te laten werken. Op deze manier kunnen de leerlingen het antwoord of de oplossing van hun schoudermaatje horen en kunnen ze hun eigen gedachten hardop verwoorden, waardoor ze de leerstof beter kunnen begrijpen. Bovendien ontvangen ze feedback op hun eigen antwoord of strategie.”